Widzimy rzeczy nie takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi my jesteśmy.

Od pierwszego rysunku technicznego do momentu, w którym beton i szkło ożywają wypełnione aktywnością ludzką, architektura pozostaje niema.

Wydobycie intelektualnego i emocjonalnego potencjału, jaki niesie z sobą niezbudowana jeszcze architektura, jest procesem wymagającym pracy doświadczonego tłumacza. Osoby, która odda głos przestrzeni, nie gubiąc niuansów, a pozbawione życia rysunki techniczne zmieni w bryły, kształty, kolory, światło i emocje.

Widzimy siebie jako tłumaczy nieistniejącej architektury. Pozwalamy się jej wypowiedzieć. Stawiamy sobie za cel wyrażanie architektury.

Ilustrowanie architektury to przede wszystkim wydobycie estetycznej jakości przestrzeni oraz zachodzących w niej procesów. Uważamy, że komunikowanie architektury powinno stanowić manifestację indywidualnego charakteru danej inwestycji.

Chociaż dobra architektura obroni się sama, warto ją także dobrze komunikować.

Architektura zazwyczaj nie jest zła, bywa też dobra lub bardzo dobra. Jesteśmy w stanie to odczuć przebywając w trójwymiarowej przestrzeni, jednak mało kto potrafi dobrze ją sfotografować.